چای سیاه توت فرنگی کیسه ای نیوشا

مخلوط چای سیاه و توت فرنگی است. توت فرنگی با پایین آوردن کلسترول و فشار خون، خطر ابتلا به حمله قلبی را به میزان 32 % کاهش می دهد و ار تخریبو شکسته شدن گلبول های قرمز خون به میزان چشمگیری می کاهد. در ادامه می خواهیم با چای سیاه توت فرنگی کیسه ای نیوشا بیشتر آشنا شویم.

فواید چای سیاه و توت فرنگی:

۱-مخلوط چای سیاه و توت فرنگی است.
۲-توت فرنگی با پایین آوردن کلسترول و فشار خون، خطر ابتلا به حمله قلبی را به میزان ۳۲ % کاهش می دهد و ار تخریبو شکسته شدن گلبول های قرمز خون به میزان چشمگیری می کاهد.
۳-پلی فنول های توت فرنگی سرعت شکستن و جذب کربوهیدرات ها و نیاز به انسولین برای تنظیم قند خون طبیعی راکاهش می دهد.
۴-مصرف توت فرنگی هورمون های چربی سوز بدن را افزایش می دهد و باعث افزایش سوخت و ساز و کاهش وزن می شود.

میزان کالری بسیار پایین و در عوض سطح ویتامین ها و املاح بسیار بالایی دارد.
۵-مصرف توت فرنگی به دلیل وجود فلاونوئیدهای فراوان، خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می دهد و حافظه را نسبت به سنبه میزان ۲ سال و نیم جوانتر می کند.
۶-به دلیل وجود کلسیم و فسفر در رشد و نمو کودکان، استحکام دندان ها و ترمیم شکستگی استخوان ها بسیار موثراست، همچنین مصرف توت فرنگی از بیماری های لثه جلوگیری می کند و به سفید شدن دندان ها کمک میکند.
۷-عصاره توت قرنگی رشد تومورهای ریه را مهار کرده و بدن را در برابر سرطان های دیگری از جمله دهان، سینه و رحم نیزمحافظت می کند.

کاربرد چای سیاه و توت فرنگی:

۱-معده و گوارش
۲-تنظیم قند خون
۳-تنظیم فشارخون
۴-کاهش وزن
۵-دندان و استخوان
۶-قلب و عروق
۷-ضد سرطان
۸-عملکرد مغز
۹-اشتهاآور
۱۰-کلیه و مجاری ادراری

تاریخچه چای سیاه و توت فرنگی:

توت فرنگی با نام علمی Fragaria × ananassa گونه ای دو رگه و متعلق به جنس Fragaria است. تاريخ این میوه، به ۲۰۰۰ سال پيش برمی گردد. توت فرنگی های امروزی حدود ۲۰۰ سال پيش، از دورگه گيری بين توت فرنگی ويرجينيانا يا اسكارلت به عنوان والد نر و توت فرنگی چیلوئنسیس به عنوان والد ماده حاصل شده اند.

این گیاه، حدود سال ۱۳۰۰ میلادی در اروپا کشت می شد. توت فرنگی های وحشی، قرن چهاردهم میلادی در فرانسه، از جنگل به زمین زراعتی منتقل و به گیاهی اهلی تبدیل شدند. حدود سال ۱۶۰۰ میلادی، توت فرنگی ویرجینیانا از گونه ی Fragaria virginiana ، از شمال آمریکا به اروپا رسید. گسترش این گونه بسیار تدریجی بود و در اواخر سده ی ۱۸ و اوایل سده ی ۱۹میلادی به تدریج در انگلستان محبوب شد. در دهه ی ۱۶۱۰ میلادی يكی از دولتمردان فرانسوي به نام فريزر، گياه توت فرنگي چیلوئنسیس از شیلی را با خود به فرانسه برد.